| | | | | | |
|
هزار جان مقدس هزار گوهر کانی |
|
فدای جاه و جمالت که روح بخش جهانی |
|
|
چه روحها که فزایی چه حلقهها که ربایی |
|
چو ماه غیب نمایی ز پردههای نهانی |
|
|
چو در غزا تو بتازی ز بحر گرد برآری |
|
هزار بحر بجوشد چو قطرهای بچکانی |
|
|
تویی ز کون گزیده تویی گشایش دیده |
|
به یک نظر تو ببخشی سعادت دوجهانی |
|
|
کژی که هست جهان را چو تیر راست کن آن را |
|
بکش کمان زمان را که سخت سخته کمانی |
|
|
نه چرخ زهر چشاند نه ترس و خوف بماند |
|
چو دل ثنای تو خواند که شاه امن و امانی |
|
|
به چرخ سینه برآیی هزار ماه نمایی |
|
یکی بدان که تو اینی یکی بدان که تو آنی |
|
|
تو راست چرخ چو چاکر تو مه نباشی و اختر |
|
هزار ماه منور ز آستین بفشانی |
|
|
تو شمس مفخر تبریز به خواجگی چو نشینی |
|
صد آفتاب زمان را چو بندگان بنشانی |
|