| | | | | | |
|
هست اندر غم تو دلشده دانشمندی |
|
همچو نقرهست در آتشکده دانشمندی |
|
|
بر امید کرم و رحمت بخشایش تو |
|
از ره دور به سر آمده دانشمندی |
|
|
هست ز اوباش خیالات تو اندر ره عشق |
|
خسته و شیفته و ره زده دانشمندی |
|
|
چه زیان دارد خوبی تو را دوست اگر |
|
قوت یابد ز چنین مایده دانشمندی |
|
|
با چنین جام جنونی که تو گردان کردی |
|
کی بماند به سر قاعده دانشمندی |
|
|
کی روا دارد انصاف و جوانمردی تو |
|
که به غم کشته شود بیهده دانشمندی |
|
|
کی روا دارد خورشید حق گرمی بخش |
|
که فسرده شود از مجمده دانشمندی |
|
|
جانب مدرسه عشق کشیدش لطفت |
|
تا ز درس تو برد فایده دانشمندی |
|
|
نحس تربیع عناصر بگرفتش رحمی |
|
تا منور شود از منقده دانشمندی |
|
|
بس سخن دارد وز بیم ملال دل تو |
|
لب ببستهست در این معبده دانشمندی |
|