| | | | | | |
|
همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم |
|
همه شراب تو نوشم چو لب فراز کنم |
|
|
حرام دارم با مردمان سخن گفتن |
|
و چون حدیث تو آید سخن دراز کنم |
|
|
هزار گونه بِلَنگَم به هر رهم که برند |
|
رهی که آن به سوی تو است تُرکتاز کنم |
|
|
اگر به دست من آید چو خضر آب حیات |
|
ز خاک کوی تو آن آب را طراز کنم |
|
|
ز خارخار غم تو چو خارچین گردم |
|
ز نرگس و گل صدبرگ احتراز کنم |
|
|
ز آفتاب و ز مهتاب بگذرد نورم |
|
چو روی خود به شهنشاه دلنواز کنم |
|
|
چو پر و بال برآرم ز شوق چون بهرام |
|
به مسجد فلک هفتمین نماز کنم |
|
|
همه سعادت بینم چو سوی نحس روم |
|
همه حقیقت گردد اگر مجاز کنم |
|
|
مرا و قوم مرا عاقبت شود محمود |
|
چو خویش را پی محمود خود ایاز کنم |
|
|
چو آفتاب شوم آتش و ز گرمی دل |
|
چو ذرهها همه را مست و عشقباز کنم |
|
|
پریر عشق مرا گفت من همه نازم |
|
همه نیاز شو آن لحظهای که ناز کنم |
|
|
چو ناز را بگذاری همه نیاز شوی |
|
من از برای تو خود را همه نیاز کنم |
|
|
خموش باش زمانی بساز با خمشی |
|
که تا برای سماع تو چنگ ساز کنم |
|