| | | | | | |
| |
هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت |
|
هین که بس تاریک رویی ای گرفته آفتابت |
|
| |
یاد داری که ز مستی با خرد استیزه بستی |
|
چون کلیدش را شکستی از که باشد فتح بابت |
|
| |
در غم شیرین نجوشی لاجرم سرکه فروشی |
|
آب حیوان را ببستی لاجرم رفتست آبت |
|
| |
بوالمعالی گشته بودی فضل و حجت می‌نمودی |
|
نک محک عشق آمد کو سالت کو جوابت |
|
| |
مهتر تجار بودی خویش قارون می‌نمودی |
|
خواب بود و آن فنا شد چونک از سر رفت خوابت |
|
| |
بس زدی تو لاف زفتی عاقبت در دوغ رفتی |
|
می‌خور اکنون آنچ داری دوغ آمد خمر نابت |
|
| |
مخلص و معنی این‌ها گر چه دانی هم نهان کن |
|
اندر الواح ضمیری تا نیاید در کتابت |
|
