| | | | | | |
|
والله ملولم من کنون از جام و سغراق و کدو |
|
کو ساقی دریادلی تا جام سازد از سبو |
|
|
با آنچ خو کردی مرا اندرمدزد آن ده مها |
|
با توست آن حیله مکن این جا مجو آن جا مجو |
|
|
هر بار بفریبی مرا گویی که در مجلس درآ |
|
هر آرزو که باشدت پیش آ و در گوشم بگو |
|
|
خوش من فریب تو خورم نندیشم و این ننگرم |
|
که من چو حلقه بر درم چون لب نهم بر گوش تو |
|
|
من بر درم تو واصلی حاتم کف و دریادلی |
|
بالله رها کن کاهلی میریز چون خون عدو |
|
|
تا هوش باشد یار من باطل شود گفتار من |
|
هر دم خیالی باطلی سر برزند در پیش او |
|
|
آن کز میت گلگون بود یا رب چه روزافزون بود |
|
کز آب حیوان میکند آن خضر هر ساعت وضو |
|
|
از آسمان آمد ندا کای بزمتان را ما فدا |
|
طوبی لکم طوبی لکم طیبوا کراما و اشربوا |
|
|
سقیا لهذا المفتتح القوم غرقی فی الفرح |
|
زین سو قدح زان سو قدح تا شد شکمها چارسو |
|
|
کس را نماند از خود خبر بربند در بگشا کمر |
|
از دست رفتیم ای پسر رو دستها از ما بشو |
|
|
من مست چشم شنگ تو و آن طره آونگ تو |
|
کز باده گلرنگ تو وارستهایم از رنگ و بو |
|
|
خامش کن کز بیخودی گر های و هویی میزدی |
|
این جا به فضل ایزدی نی های می گنجد نه هو |
|
|
میگشتهام بیهوش من تا روز روشن دوش من |
|
یک ساعتی ساران کو یک ساعتی پایان کو |
|
|
ای شمس تبریزی بیا ای جان و دل چاکر تو را |
|
گر چه نبشتی از جفا نام مرا بر آب جو |
|