| | | | | | |
|
وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد |
|
مرده آن تن که بدو مژده جانی نرسد |
|
|
سیه آن روز که بینور جمالت گذرد |
|
هیچ از مطبخ تو کاسه و خوانی نرسد |
|
|
وای آن دل که ز عشق تو در آتش نرود |
|
همچو زر خرج شود هیچ به کانی نرسد |
|
|
سخن عشق چو بیدرد بود بر ندهد |
|
جز به گوش هوس و جز به زبانی نرسد |
|
|
مریم دل نشود حامل انوار مسیح |
|
تا امانت ز نهانی به نهانی نرسد |
|
|
حس چو بیدار بود خواب نبیند هرگز |
|
از جهان تا نرود دل به جهانی نرسد |
|
|
غفلت مرگ زد آن را که چنان خشک شدست |
|
از غم آنک ورا تره به نانی نرسد |
|
|
این زمان جهد بکن تا ز زمان بازرهی |
|
پیش از آن دم که زمانی به زمانی نرسد |
|
|
هر حیاتی که ز نان رست همان نان طلبد |
|
آب حیوان به لب هر حیوانی نرسد |
|
|
تیره صبحی که مرا از تو سلامی نرسد |
|
تلخ روزی که ز شهد تو بیانی نرسد |
|