دیوان شمس/وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش
| وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش | جمشید تو را چاکر خورشید تو را مفرش | |||||
| بخرام بیا کاین دم والله که نمی‌گنجد | نی میوه و نی شیوه نی چرخ و مه و مه وش | |||||
| جز ما و تو و جامی دریا کف خوش نامی | چون دیگ مجوش از غم چون ریگ بیا درکش | |||||
| زان سوی چو بگذشتم شش پنج زنش گشتم | یا رب که چه‌ها دارد زان جانب پنج و شش | |||||
| ناساخته افتادم در دام تو ای خوش دم | ای باده در باده ای آتش در آتش | |||||
| نی بس کن و نی بس کن خود را همه اخرس کن | کاین نیست قرائاتی کش فهم کند اخفش | |||||