| | | | | | |
|
پرده خوش آن بود کز پس آن پرده دار |
|
با رخ چون آفتاب سایه نماید نگار |
|
|
آید خورشیدوار ذره شود بیقرار |
|
کان رخ همچون بهار از پس پرده مدار |
|
|
خیز که این روز ماست روز دلفروز ماست |
|
از جهت سوز ماست عشق چنین پرشرار |
|
|
خیز که رستیم ما بند شکستیم ما |
|
خیز که مستیم ما تا به ابد بیخمار |
|
|
خیز که جان آمدست جان و جهان آمده است |
|
دست زنان آمدست ای دل دستی برآر |
|
|
آب حیات آمدست روز نجات آمدست |
|
قند و نبات آمدست ای صنم قندبار |
|
|
بنده آن پردهام گوش گران کردهام |
|
تا که به گوشم دهان آرد آن پرده دار |
|
|
مکر مرا چون بدید مکر دگر او پزید |
|
آمد و گوشم گزید گفت هلا ای عیار |
|
|
بیادبی هم نکوست کان سبب جنگ اوست |
|
سر نکشم من ز دوست بهر چنین کار و بار |
|
|
جنگ تو است این حیات زانک ندارد ثبات |
|
جنگ تو خوش چون نبات صلح تو خود زینهار |
|