| | | | | | |
|
پر ده آن جام می را ساقیا بار دیگر |
|
نیست در دین و دنیا همچو تو یار دیگر |
|
|
کفر دان در طریقت جهل دان در حقیقت |
|
جز تماشای رویت پیشه و کار دیگر |
|
|
تا تو آن رخ نمودی عقل و ایمان ربودی |
|
هست منصور جان را هر طرف دار دیگر |
|
|
جان ز تو گشت شیدا دل ز تو گشت دریا |
|
کی کند التفاتی دل به دلدار دیگر |
|
|
جز به بغداد کویت یا خوش آباد رویت |
|
نیست هر دم فلک را جز که پیکار دیگر |
|
|
در خرابات مردان جام جانست گردان |
|
نیست مانند ایشان هیچ خمار دیگر |
|
|
همتی دار عالی کان شه لاابالی |
|
غیر انبار دنیا دارد انبار دیگر |
|
|
پارهای چون برانی اندر این ره بدانی |
|
غیر این گلستانها باغ و گلزار دیگر |
|
|
پا به مردی فشردی سر سلامت ببردی |
|
رفت دستار بستان شصت دستار دیگر |
|
|
دل مرا برد ناگه سوی آن شهره خرگه |
|
من گرفتار گشتم دل گرفتار دیگر |
|
|
روز چون عذر آری شب سر خواب خاری |
|
پای ما تا چه گردد هر دم از خار دیگر |
|
|
جز که در عشق صانع عمر هرزهست و ضایع |
|
ژاژ دان در طریقت فعل و گفتار دیگر |
|
|
بخت اینست و دولت عیش اینست و عشرت |
|
کو جز این عشق و سودا سود و بازار دیگر |
|
|
گفتمش دل ببردی تا کجاها سپردی |
|
گفت نی من نبردم برد عیار دیگر |
|
|
گفتمش من نترسم من هم از دل بپرسم |
|
دل بگوید نماند شک و انکار دیگر |
|
|
راستی گوی ای جان عاشقان را مرنجان |
|
جز تو در دلربایان کو دل افشار دیگر |
|
|
چون کمالات فانی هستشان این امانی |
|
که به هر دم نمایند لطف و ایثار دیگر |
|
|
پس کمالات آن را کو نگارد جهان را |
|
چون تقاضا نباشد عشق و هنجار دیگر |
|
|
بحر از این روی جوشد مرغ از این رو خروشد |
|
تا در این دام افتد هر دم آشکار دیگر |
|
|
چون خدا این جهان را کرد چون گنج پیدا |
|
هر سری پر ز سودا دارد اظهار دیگر |
|
|
هر کجا خوش نگاری روز و شب بیقراری |
|
جوید او حسن خود را نوخریدار دیگر |
|
|
هر کجا ماه رویی هر کجا مشک بویی |
|
مشتری وار جوید عاشقی زار دیگر |
|
|
این نفس مست اویم روز دیگر بگویم |
|
هم بر این پرده تر با تو اسرار دیگر |
|
|
بس کن و طبل کم زن کاندر این باغ و گلشن |
|
هست پهلوی طبلت بیست نعار دیگر |
|