دیوان شمس/پیام کرد مرا بامداد بحر عسل

by مولوی

	پیام کرد مرا بامداد بحر عسل			که موج موج عسل بین به چشم خلق غزل
	به روزه دار نیاید ز آب جز بانگی			ولیک عاقبت آن بانگ هم رسد به عمل
	سماع شرفه آبست و تشنگان در رقص			حیات یابی از این بانگ آب اقل اقل
	بگوید آب ز من رسته‌ای به من آیی			به آخر آن جا آیی که بوده‌ای اول
	به جان و سر که از این آب بر سر ار ریزد			هزار طره بروید ز مشک بر سر کل
	شراب خوار که نامیخت با شراب این آب			کشد خمار پیاپی تو باش لاتعجل