| | | | | | |
|
پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم |
|
دیوانه چون نگردم زنجیر چون نگیرم |
|
|
چون باده تو خوردم من محو چون نگردم |
|
تو چون میی من آبم تو شهد و من چو شیرم |
|
|
بگشا دهان خود را آن قند بیعدد را |
|
عذر ار نمیپذیری من عشوه می پذیرم |
|
|
دانی که از چه خندم از همت بلندم |
|
زیرا به شهر عشقت بر عاشقان امیرم |
|
|
با عشق لایزالی از یک شکم بزادم |
|
نوعشق می نمایم والله که سخت پیرم |
|
|
آن چشم اگر گشایی جز خویش را نشایی |
|
ور این نظر گشایی دانی که بینظیرم |
|
|
اندر تنور سردان آتش زنم چو مردان |
|
و اندر تنور گرمان من پختهتر خمیرم |
|
|
در لطف همچو شیرم اندر گلو نگیرم |
|
تا در غلط نیفتی گر شور چون پنیرم |
|
|
در عشق شمس تبریز سلطان تاجدارم |
|
چون او به تخت آید من پیش او وزیرم |
|