| | | | | | |
| |
پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست |
|
عشرت پروانه را شمع و لگن واجبست |
|
| |
هست ز چنگ غمش گوش مرا کش مکش |
|
هر دمم از چنگ او تن تننن واجبست |
|
| |
دلو دو چشم مرا گر چه که کم نیست آب |
|
مردمک دیده را چاه ذقن واجبست |
|
| |
دلبر چون ماه را هر چه کند می‌رسد |
|
عاشق درگاه را خلق حسن واجبست |
|
| |
طره خویش ای نگار خوش به کف من سپار |
|
هر که در این چه فتاد داد رسن واجبست |
|
| |
عشق که شهر خوشیست این همه اغیار چیست |
|
حفظ چنین شهر را برج و بدن واجبست |
|
| |
غمزه دزدیده را شحنه غم در پیست |
|
روشنی دیده را خوب ختن واجبست |
|
| |
عاشق عیسی نه‌ای بی‌خور و خر کی زیی |
|
کالبد مرده را گور و کفن واجبست |
|
| |
مریم جان را مخاض برد به نخل و ریاض |
|
منقطع درد را نزل وطن واجبست |
|
| |
نزل دل بارکش هست ملاقات خوش |
|
ناقه پرفاقه را شرب و عطن واجبست |
|
| |
لطف کن ای کان قند راه دهانم ببند |
|
اشتر سرمست را بند دهن واجبست |
|
