| | | | | | |
|
پیغام زاهدان را کمد بلای توبه |
|
با آن جمال و خوبی آخر چه جای توبه |
|
|
هم زهد برشکسته هم توبه توبه کرده |
|
چون هست عاشقان را کاری ورای توبه |
|
|
چون از جهان رمیدی در نور جان رسیدی |
|
چون شمع سر بریدی بشکن تو پای توبه |
|
|
شرط است بیقراری با آهوی تتاری |
|
ترک خطا چو آمد ای بس خطای توبه |
|
|
در صید چون درآید بس جان که او رباید |
|
یک تیر غمزه او صد خونبهای توبه |
|
|
چون هر سحر خیالش بر عاشقان بتازد |
|
گرد غبار اسبش صد توتیای توبه |
|
|
از باده لب او مخمور گشته جانها |
|
و آن چشم پرخمارش داده سزای توبه |
|
|
تا باغ عاشقان را سرسبز و تازه کردی |
|
حسنت خراب کرده بام و سرای توبه |
|
|
ای توبه برگشاده بیشمس حق تبریز |
|
روزی که ره نماید ای وای وای توبه |
|