دیوان شمس/چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال

by مولوی

	چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال			تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بی‌زوال
	چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر			خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال
	آه ز نفس فضول آه ز ضعف عقول			آه ز یار ملول چند نماید ملال
	آن که همی‌خوانمش عجز نمی‌دانمش			تا که بترسانمش از ستم و از وبال
	جمله سال و جواب زوست منم چون رباب			می‌زندم او شتاب زخمه که یعنی بنال
	یک دم بانگ نجات یک دم آواز مات			می‌زند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال
	تصلح میزاننا تحسن الحاننا			تذهب احزاننا انت شدید المحال