| | | | | | |
|
چند بوسه وظیفه تعیین کن |
|
به شکرخندهایم شیرین کن |
|
|
آن دلت را خدای نرم کناد |
|
این دعای خوش است آمین کن |
|
|
مگر این را به خواب خواهم دید |
|
من بخسبم کنار بالین کن |
|
|
ای فسون اجل فراق لبت |
|
رو فسون مسیح آیین کن |
|
|
عرصه چرخ بیتو تنگ آمد |
|
هین براق وصال را زین کن |
|
|
حسن داری وفاست لایق حسن |
|
حسن را با وفا تو کابین کن |
|
|
چون بمیرند رحم خواهی کرد |
|
آنچ آخر کنی تو پیشین کن |
|
|
حاجیان ماندهاند از ره حج |
|
داروی اشتران گرگین کن |
|
|
تا به کعبه وصال تو برسند |
|
چاره آب و زاد و خرجین کن |
|
|
ای دو چشم جهان به تو روشن |
|
این جهان را تو آن جهان بین کن |
|
|
از تجلی آفتاب رخت |
|
چشم و دل را چو طور سینین کن |
|
|
بس کنم شد ز حد گستاخی |
|
من کی باشم که گویمت این کن |
|
|
گر نبود این سخن ز من لایق |
|
آنچ آن لایق است تلقین کن |
|
|
شمس تبریز بر افق بخرام |
|
گو شمال هلال و پروین کن |
|