| | | | | | |
|
چند روز است که شطرنج عجب میبازی |
|
دانه بوالعجب و دام عجب میسازی |
|
|
کی برد جان ز تو گر ز آنک تو دل سخت کنی |
|
کی برد سر ز تو گر ز آنک بدین پردازی |
|
|
صفت حکم تو در خون شهیدان رقصد |
|
مرگ موش است ولیکن بر گربه بازی |
|
|
بدگمان باشد عاشق تو از اینها دوری |
|
همه لطفی و ز سر لطف دگر آغازی |
|
|
همچو نایم ز لبت میچشم و مینالم |
|
کم زنم تا نکند کس طمع انبازی |
|
|
نای اگر ناله کند لیک از او بوی لبت |
|
برسد سوی دماغ و بکند غمازی |
|
|
تو که می ناله کنی گر نه پی طراری است |
|
از گزافه تو چنین خوش دم و خوش آوازی |
|
|
نه هر آواز گواه است خبر میآرد |
|
این خبر فهم کن ار همنفس آن رازی |
|
|
ای دل از خویش و از اندیشه تهی شو زیرا |
|
نی تهی گشت از آن یافت ز وی دمسازی |
|