دیوان شمس/چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
| چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام | بام چه باشد بگو بر فلک سبزفام | |||||
| تا قمری همچو جان جلوه شود ناگهان | صد مه و صد آفتاب چهره او را غلام | |||||
| از هوس عشق او چرخ زند نه فلک | وز می او جان و دل نوش کند جام جام | |||||
| چون به تجلی بتافت جانب جان‌ها شتافت | باده جان شد مباح خوردن و خفتن حرام | |||||
| گفت جهان سلیم چیست خبر ای نسیم | گفت ندارم ز بیم جز نفسی والسلام | |||||