| | | | | | |
|
چه دانی تو خراباتی که هست از شش جهت بیرون |
|
خرابات قدیم است آن و تو نو آمده اکنون |
|
|
نباشد مرغ خودبین را به باغ بیخودان پروا |
|
نشد مجنون آن لیلی بجز لیلی صد مجنون |
|
|
هزاران مجلس است آن سو و این مجلس از آن سوتر |
|
که این بیچونتر است اندر میان عالم بیچون |
|
|
ببین جانهای آن شیران در آن بیشه ز اجل لرزان |
|
کز آن شیر اجل شیران نمیمیزند الا خون |
|
|
بسی سیمرغ ربانی که تسبیحش اناالحق شد |
|
بسوزد پر و بال او اگر یک پر زند آن سون |
|
|
وزیر و حاجب و محمود ایازی را شده چاکر |
|
که آن جا کو قدم دارد بود سرهای مردان دون |
|
|
تو معذوری در انکارت که آن جا می شود حیران |
|
جنید و شیخ بسطامی شقیق و کرخی و ذاالنون |
|
|
ازیرا راه نتوان برد سوی آفتاب ای جان |
|
مگر کان آفتاب از خود برآید سوی این هامون |
|
|
مگر هم لطف شمس الدین تبریزیت برهاند |
|
وگر نی این غزل می خوان و بر خود می دم این افسون |
|