| | | | | | |
|
چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا |
|
همه روز اندر آن جنون همه شب اندر این بکا |
|
|
ز دو چشمت خیال او نشدی یک دمی نهان |
|
که دو صد نور میرسد به دو دیده از آن لقا |
|
|
ز رفیقان گسستیی ز جهان دست شستیی |
|
که مجرد شدم ز خود که مسلم شدم تو را |
|
|
چو بر این خلق میتنم مثل آب و روغنم |
|
ز برونیم متصل به درونه ز هم جدا |
|
|
ز هوسها گذشتیی به جنون بسته گشتیی |
|
نه جنونی ز خلط و خون که طبیبش دهد دوا |
|
|
که طبیبان اگر دمیبچشندی از این غمی |
|
بجهندی ز بند خود بدرندی کتابها |
|
|
هله زین جمله درگذر بطلب معدن شکر |
|
که شوی محو آن شکر چو لبن در زلوبیا |
|