| | | | | | |
| |
چه نشستی دور چون بیگانگان |
|
اندرآ در حلقه دیوانگان |
|
| |
شرم چه بود عاشقی و آن گاه شرم |
|
جان چه باشد این هوس و آن گاه جان |
|
| |
می‌فروشد او به جانی بوسه‌ای |
|
رو بخر کان رایگان است رایگان |
|
| |
آنک عشقش خانه‌ها برهم زده‌ست |
|
آمد اندر خانه همسایگان |
|
| |
کف برآورده‌ست این دریا ز عشق |
|
سر فروکرده‌ست آن مه ز آسمان |
|
| |
ای ببسته خواب‌ها امشب بیا |
|
خواب ما را بین چو وصلت بی‌نشان |
|
| |
هر شهی را بندگانش حارسند |
|
شاه ما مر بندگان را پاسبان |
|
| |
شاه ما از خواب و بیداری برون |
|
در میان جان ما دامن کشان |
|
| |
اندر این شب می‌نماید صورتی |
|
مشعله در دست یا رب کیست آن |
|
| |
خواب جست و شورش افزودن گرفت |
|
یاد آمد پیل را هندوستان |
|
| |
آتش عشق خدا بالا گرفت |
|
تیر تقدیر خدا جست از کمان |
|
| |
دانه‌ای کان در زمین غیب بود |
|
سر زد و همچون درختی شد عیان |
|
| |
برق جست و آتشی زد در درخت |
|
آتش و برق شگرف بی‌امان |
|
| |
سبزتر می‌شد ز آتش آن درخت |
|
می‌شکفت از برق و آتش گلستان |
|
| |
این درختان سبز از آتش شوند |
|
آب دارد این درختان را زبان |
|
| |
تا تویی پیدا نهان گردد درخت |
|
او شود پیدا چو تو گردی نهان |
|
| |
شمس تبریز است باغ عشق را |
|
هم طراوت هم نما هم باغبان |
|
