دیوان شمس/چه کارستان که داری اندر این دل
| چه کارستان که داری اندر این دل | چه بت‌ها می‌نگاری اندر این دل | |||||
| بهار آمد زمان کشت آمد | کی داند تا چه کاری اندر این دل | |||||
| حجاب عزت ار بستی ز بیرون | به غایت آشکاری اندر این دل | |||||
| در آب و گل فروشد پای طالب | سرش را می‌بخاری اندر این دل | |||||
| دل از افلاک اگر افزون نبودی | نکردی مه سواری اندر این دل | |||||
| اگر دل نیستی شهر معظم | نکردی شهریاری اندر این دل | |||||
| عجایب بیشه‌ای آمد دل ای جان | که تو میر شکاری اندر این دل | |||||
| ز بحر دل هزاران موج خیزد | چو جوهرها بیاری اندر این دل | |||||
| خمش کردم که در فکرت نگنجد | چو وصف دل شماری اندر این دل | |||||