| | | | | | |
|
چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر |
|
چونک ببردی دلی باز مرانش ز در |
|
|
چشم تو چون رهزند ره زده را ره نما |
|
زلفت اگر سر کشد عشوه هندو مخر |
|
|
عشق بود گلستان پرورش از وی ستان |
|
از شجره فقر شد باغ درون پرثمر |
|
|
جمله ثمر ز آفتاب پخته و شیرین شود |
|
خواب و خورم را ببر تا برسم نزد خور |
|
|
طبع جهان کهنه دان عاشق او کهنه دوز |
|
تازه و ترست عشق طالب او تازه تر |
|
|
عشق برد جوبجو تا لب دریای هو |
|
کهنه خران را بگو اسکی ببج کمده ور |
|
|
هر کس یاری گزید دل سوی دلبر پرید |
|
نحس قرین زحل شمس قرین قمر |
|
|
دل خود از این عام نیست با کسش آرام نیست |
|
گر تو قلندردلی نیست قلندر بشر |
|
|
تن چو ز آب منیست آب به پستی رود |
|
اصل دل از آتشست او نرود جز زبر |
|
|
غیر دل و غیر تن هست تو را گوهری |
|
بیخبری زان گهر تا نشوی بیخبر |
|