| | | | | | |
|
چو بگشادم نظر از شیوه تو |
|
بشد کارم چو زر از شیوه تو |
|
|
تویی خورشید و من چون میوه خام |
|
به هر دم پختهتر از شیوه تو |
|
|
چو زهره مینوازم چنگ عشرت |
|
شب و روز ای قمر از شیوه تو |
|
|
به هر دم صد هزار اجزای مرده |
|
شود چون جانور از شیوه تو |
|
|
چرا ازرق قبای چرخ گردون |
|
چنین بندد کمر از شیوه تو |
|
|
چرا روی شفق سرخ است هر شام |
|
به خونابه جگر از شیوه تو |
|
|
ز شیوه ماهت استاره همیجست |
|
گرفتم من بصر از شیوه تو |
|
|
به خوبی همچو تو خود این محال است |
|
چنان خوبی به سر از شیوه تو |
|
|
ز انبوهی نباشد جان سوزن |
|
ز عاشق وین حشر از شیوه تو |
|
|
عجب چون آمد اندر عالم عشق |
|
هزاران شور و شر از شیوه تو |
|
|
اگر نه پرده آویزی به هر دم |
|
بدرد این بشر از شیوه تو |
|
|
اگر غفلت نباشد جمله عالم |
|
شود زیر و زبر از شیوه تو |
|
|
چرایم شمس تبریزی چو شیدا |
|
به گرد بام و در از شیوه تو |
|