| | | | | | |
|
چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی |
|
صلا ای کهنه اسلامان به مهمانی به مهمانی |
|
|
دل ایمان ز تو شادان زهی استاد استادان |
|
تو خود اسلام اسلامی تو خود ایمان ایمانی |
|
|
بصیرت را بصیرت تو حقیقت را حقیقت تو |
|
تو نور نور اسراری تو روح روح را جانی |
|
|
اگر امداد لطف تو نباشد در جهان تابان |
|
درافتد سقف این گردون بیارد رو به ویرانی |
|
|
چو بردابرد جاه تو ورای هر دو کون آمد |
|
زهی سرگشتگی جانها زهی تشکیک و حیرانی |
|
|
همیجویم به دو عالم مثالی تا تو را گویم |
|
نمییابم خداوندا نمیگویی که را مانی |
|
|
ز درمانها بری گشتم نخواهم درد را درمان |
|
بمیرم در وفای تو که تو درمان درمانی |
|
|
الا ای جان خون ریزم همیپر سوی تبریزم |
|
همیگو نام شمس الدین اگر جایی تو درمانی |
|
|
صفاتت ای مه روشن عجایب خاصیت دارد |
|
که او مر ابر گریان را دراندازد به خندانی |
|
|
ایا دولت چو بگریزی و زین بیدل بپرهیزی |
|
ز لطف شاه پابرجا به دست آیی به آسانی |
|