| | | | | | |
|
چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری |
|
چو آهوی منی ای جان ز شیر نر چه غم داری |
|
|
چو مه روی تو من باشم ز سال و مه چه اندیشی |
|
چو شور و شوق من هستت ز شور و شر چه غم داری |
|
|
چو کان نیشکر گشتی ترش رو از چه میباشی |
|
براق عشق رامت شد ز مرگ خر چه غم داری |
|
|
چو من با تو چنین گرمم چه آه سرد میآری |
|
چو بر بام فلک رفتی ز خشک و تر چه غم داری |
|
|
خوش آوازی من دیدی دواسازی من دیدی |
|
رسن بازی من دیدی از این چنبر چه غم داری |
|
|
بر این صورت چه میچفسی ز بیمعنی چه میترسی |
|
چو گوهر در بغل داری ز بیگوهر چه غم داری |
|
|
ایا یوسف ز دست تو کی بگریزد ز شست تو |
|
همه مصرند مست تو ز کور و کر چه غم داری |
|
|
چو با دل یار غاری تو چراغ چار یاری تو |
|
فقیر ذوالفقاری تو از آن خنجر چه غم داری |
|
|
گرفتی باغ و برها را همیخور آن شکرها را |
|
اگر بستند درها را ز بند در چه غم داری |
|
|
چو مد و جر خود دیدی چو بال و پر خود دیدی |
|
چو کر و فر خود دیدی ز هر بیفر چه غم داری |
|
|
ایا ای جان جان جان پناه جان مهمانان |
|
ایا سلطان سلطانان تو از سنجر چه غم داری |
|
|
خمش کن همچو ماهی تو در آن دریای خوش دررو |
|
چو اندر قعر دریایی تو از آذر چه غم داری |
|