| | | | | | |
|
چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا |
|
ز مقربان حضرت بشدم غریب و تنها |
|
|
به میان حبس ناگه قمری مرا قرین شد |
|
که فکند در دماغم هوسش هزار سودا |
|
|
همه کس خلاص جوید ز بلا و حبس من نی |
|
چه روم چه روی آرم به برون و یار این جا |
|
|
که به غیر کنج زندان نرسم به خلوت او |
|
که نشد به غیر آتش دل انگبین مصفا |
|
|
نظری به سوی خویشان نظری برو پریشان |
|
نظری بدان تمنا نظری بدین تماشا |
|
|
چو بود حریف یوسف نرمد کسی چو دارد |
|
به میان حبس بستان و که خاصه یوسف ما |
|
|
بدود به چشم و دیده سوی حبس هر کی او را |
|
ز چنین شکرستانی برسد چنین تقاضا |
|
|
من از اختران شنیدم که کسی اگر بیابد |
|
اثری ز نور آن مه خبری کنید ما را |
|
|
چو بدین گهر رسیدی رسدت که از کرامت |
|
بنهی قدم چو موسی گذری ز هفت دریا |
|
|
خبرش ز رشک جانها نرسد به ماه و اختر |
|
که چو ماه او برآید بگدازد آسمانها |
|
|
خجلم ز وصف رویش به خدا دهان ببندم |
|
چه برد ز آب دریا و ز بحر مشک سقا |
|