| | | | | | |
|
چو مست روی توام ای حکیم فرزانه |
|
به من نگر تو بدان چشمهای مستانه |
|
|
ز چشم مست تو پیچد دلم که دیوانه است |
|
که جنس همدگر افتاد مست و دیوانه |
|
|
دل خراب مرا بین خوشی به من بنگر |
|
که آفتاب نظر خوش کند به ویرانه |
|
|
بکن نظر که بدان یک نظر که درنگری |
|
درختهای عجب سر کند ز یک دانه |
|
|
دو چشم تو عجمی ترک و مست و خون ریزند |
|
که میزند عجمی تیرهای ترکانه |
|
|
مرا و خانه دل را چنان به یغما برد |
|
که میدود حسنک پابرهنه در خانه |
|
|
به باغ روی تو آییم و خانه برشکنیم |
|
هزار خانه چو صحرا کنیم مردانه |
|
|
صلاح دین تو چو ماهی و فارغی زین شرح |
|
که فارغ است سر زلف حور از شانه |
|