دیوان شمس/کار به پیری و جوانیستی
کار به پیری و جوانیستی | پیر بمردی و جوان زیستی | |||||
بانگ خر نفست اگر کم شدی | دعوت عقل تو مسیحیستی | |||||
گر نبدی خندهی صبح کذوب | هیچ دلی زار بنگریستی | |||||
گر بت جان روی نمودی به ما | جملهی ذرات چو ما نیستی | |||||
گر توی تو نفسی کاستی | همچو تو اندر دو جهان کیستی؟! | |||||
گر نبدی غیرت آن آفتاب | ذره به ذره همه ساقیستی | |||||
دانه من از کاه جدا کردمی | گر کفه را هیچ تناهیستی | |||||
مار اگر آب وفا یافتی | در دل آن بحر چو ماهیستی |