دیوان شمس/کجایی ساقیا درده مدامم

by مولوی

	کجایی ساقیا درده مدامم			که من از جان غلامت را غلامم
	می اندرده تهی دستم چه داری			که از خون جگر پر گشت جامم
	ز ننگ من نگوید نام من کس			چو من مردی چه جای ننگ و نامم
	چو بر جانم زدی شمشیر عشقت			تمامم کن که زنده ناتمامم
	گهم زاهد همی‌خوانند و گه رند			من مسکین ندانم تا کدامم
	ز من چون شمع تا یک ذره باقی است			نخواهد بود جز آتش مقامم
	مرا جز سوختن راه دگر نیست			بیا تا خوش بسوزم زانک خامم