| | | | | | |
|
کسی که عاشق آن رونق چمن باشد |
|
عجب مدار که در بیدلی چو من باشد |
|
|
حدیث صبر مگویید صبر را ره نیست |
|
در آن دلی که بدان یار ممتحن باشد |
|
|
چو عشق سلسله خویش را بجنباند |
|
جنون عقل فلاطون و بوالحسن باشد |
|
|
به جان عشق که جانی ز عشق جان نبرد |
|
وگر درونه صد برج و صد بدن باشد |
|
|
اگر چو شیر شوی عشق شیرگیر قویست |
|
وگر چه پیل شوی عشق کرکدن باشد |
|
|
وگر به قعر چهی درروی برای گریز |
|
چو دلو گردن از او بسته رسن باشد |
|
|
وگر چو موی شوی موی میشکافد عشق |
|
وگر کباب شوی عشق باب زن باشد |
|
|
امان عالم عشقست و معدلت هم از اوست |
|
وگر چه راه زن عقل مرد و زن باشد |
|
|
خموش کن که سخن را وطن دمشق دلست |
|
مگو غریب ورا کش چنین وطن باشد |
|