| | | | | | |
|
کیست که او بنده رای تو نیست |
|
کیست که او مست لقای تو نیست |
|
|
غصه کشی کو که ز خوف تو نیست |
|
یا طربی کان ز رجای تو نیست |
|
|
بخل کفی کو که ز قبض تو نیست |
|
یا کرمی کان ز عطای تو نیست |
|
|
لعل لبی کو که ز کان تو نیست |
|
محتشمی کو که گدای تو نیست |
|
|
متصل اوصاف تو با جانها |
|
یک رگ بیبند و گشای تو نیست |
|
|
هر دو جهان چون دو کف و تو چو جان |
|
کف چه دهد کان ز سخای تو نیست |
|
|
چشم کی دیدست در این باغ کون |
|
رقص گلی کان ز هوای تو نیست |
|
|
غافل ناله کند از جور خلق |
|
خلق بجز شبه عصای تو نیست |
|
|
جنبش این جمله عصاها ز توست |
|
هر یک جز درد و دوای تو نیست |
|
|
زخم معلم زند آن چوب کیست |
|
کیست که او بند قضای تو نیست |
|
|
همچو سگان چوب تو را میگزند |
|
در سرشان فهم جزای تو نیست |
|
|
دفع بلای تن و آزار خلق |
|
جز به مناجات و ثنای تو نیست |
|
|
بشکنی این چوب نه چوبش کمست |
|
دفع دو سه چوب رهای تو نیست |
|
|
صاحب حوت از غم امت گریخت |
|
جان به کجا برد که جای تو نیست |
|
|
بس کن وز محنت یونس بترس |
|
با قدر استیزه به پای تو نیست |
|