| | | | | | |
| |
کی افسون خواند در گوشت که ابرو پرگره داری |
|
نگفتم با کسی منشین که باشد از طرب عاری |
|
| |
یکی پرزهر افسونی فروخواند به گوش تو |
|
ز صحن سینه پرغم دهد پیغام بیماری |
|
| |
چو دیدی آن ترش رو را مخلل کرده ابرو را |
|
از او بگریز و بشناسش چرا موقوف گفتاری |
|
| |
چه حاجت آب دریا را چشش چون رنگ او دیدی |
|
که پرزهرت کند آبش اگر چه نوش منقاری |
|
| |
لطیفان و ظریفانی که بودستند در عالم |
|
رمیده و بدگمان بودند همچون کبک کهساری |
|
| |
گر استفراغ می‌خواهی از آن طزغوی گندیده |
|
مفرح بدهمت لیکن مکن دیگر وحل خواری |
|
| |
الا یا صاحب الدار ادر کأسا من النار |
|
فدفینی و صفینی و صفو عینک الجاری |
|
| |
فطفینا و عزینا فان عدنا فجازینا |
|
فانا مسنا ضر فلا ترضی باضراری |
|
| |
ادر کأسا عهدناه فانا ما جحدناه |
|
فعندی منه آثار و انی مدرک ثاری |
|
| |
ادر کأسا باجفانی فدا روحی و ریحانی |
|
و انت المحشر الثانی فاحیینا بمدرار |
|
| |
فاوقد لی مصابیحی و ناولنی مفاتیحی |
|
و غیرنی و سیرنی بجود کفک الساری |
|
| |
چو نامت پارسی گویم کند تازی مرا لابه |
|
چو تازی وصف تو گویم برآرد پارسی زاری |
|
| |
بگه امروز زنجیری دگر در گردنم کردی |
|
زهی طوق و زهی منصب که هست آن سلسله داری |
|
| |
چو زنجیری نهی بر سگ شود شاه همه شیران |
|
چو زنگی را دهی رنگی شود رومی و روم آری |
|
| |
الا یا صاحب الکاس و یا من قلبه قاسی |
|
اتبلینی بافلاسی و تعلینی باکثاری |
|
| |
لسان العرب و الترک هما فی کاسک المر |
|
فناول قهوه تغنی من اعساری و ایساری |
|
| |
مگر شاه عرب را من بدیدم دوش خواب اندر |
|
چه جای خواب می‌بینم جمالش را به بیداری |
|
