| | | | | | |
|
گرم درآ و دم مده باده بیار و غم ببر |
|
ای دل و جان هر طرف چشم و چراغ هر سحر |
|
|
هم طرب سرشتهای هم طلب فرشتهای |
|
هم عرصات گشتهای پر ز نبات و نیشکر |
|
|
خیز که رسته خیز شد روز نبات ریز شد |
|
با خردم ستیز شد هین بربا از او خبر |
|
|
خوش خبران غلام تو رطل گران سلام تو |
|
چون شنوند نام تو یاوه کنند پا و سر |
|
|
خیز که روز میرود فصل تموز میرود |
|
رفت و هنوز میرود دیو ز سایه عمر |
|
|
ای بشنیده آه جان باده رسان ز راه جان |
|
پشت دل و پناه جان پیش درآ چو شیر نر |
|
|
مست و خراب و شاد و خوش میگذری ز پنج و شش |
|
قافله را بکش بکش خوش سفریست این سفر |
|
|
لحظه به لحظه دم به دم می بده و بسوز غم |
|
نوبت تست ای صنم دور توست ای قمر |
|
|
عقل رباست و دلربا در تبریز شمس دین |
|
آن تبریز چون بصر شمس در اوست چون نظر |
|
|
گر چه بصر عیان بود نور در او نهان بود |
|
دیده نمیشود نظر جز به بصیرتی دگر |
|