| | | | | | |
|
گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه کم بودی |
|
وگر یارم فقیرستی ز زر فارغ چه غم بودی |
|
|
خدایا حرمت مردان ز دنیا فارغش گردان |
|
از آن گر فارغستی او ز پیش من چه کم بودی |
|
|
نگارا گر مرا خواهی وگر همدرد و همراهی |
|
مکن آه و مخور حسرت که بختم محتشم بودی |
|
|
بتا زیبا و نیکویی رها کن این گدارویی |
|
اگر چشم تو سیرستی فلک ما را حشم بودی |
|
|
ز طمع آدمی باشد که خویش از وی چو بیگانه است |
|
وگر او بیطمع بودی همه کس خال و عم بودی |
|
|
بیا چون ما شو ای مه رو نه نعمت جو نه دولت جو |
|
گر ابلیس این چنین بودی شه و صاحب علم بودی |
|
|
از ابلیسی جدا بودی سقط او را ثنا بودی |
|
جفا او را وفا بودی سقم او را کرم بودی |
|
|
زهی اقبال درویشی زهی اسرار بیخویشی |
|
اگر دانستیی پیشت همه هستی عدم بودی |
|
|
جهانی هیچ و ما هیچان خیال و خواب ما پیچان |
|
وگر خفته بدانستی که در خوابم چه غم بودی |
|
|
خیالی بیند این خفته در اندیشه فرورفته |
|
وگر زین خواب آشفته بجستی در نعم بودی |
|
|
یکی زندان غم دیده یکی باغ ارم دیده |
|
وگر بیدار گشتی او نه زندان نی ارم بودی |
|