| | | | | | |
|
گر جان منکرانت شد خصم جان مستم |
|
اندر جواب ایشان خوبی تو بسستم |
|
|
در دفع آن خیالش وز بهر گوشمالش |
|
بنمایمش جمالت از دور من برستم |
|
|
گوید که نیست جوهر وز منش نیست باور |
|
زان نیست ای برادر هستم چنانک هستم |
|
|
دوش از رخ نگاری دل مست گشت باری |
|
تا پیش شهریاری من ساغری شکستم |
|
|
من مست روی ماهم من شاد از آن گناهم |
|
من جرم دار شاهم نک بشکنید دستم |
|
|
بس رندم و قلاشم در دین عشق فاشم |
|
من ملک را چه باشم تا تحفهای فرستم |
|
|
دل دزد و دزدزاده بر مخزن ایستاده |
|
شه مخزنش گشاده چون دست دزد بستم |
|
|
ای بیخبر ز شاهی گویی که بر چه راهی |
|
من می روم چو ماهی آن سو که برد شستم |
|
|
شمس الحق است رازم تبریز شد نیازم |
|
او قبله نمازم او نور آب دستم |
|