دیوان شمس/گر دم از شادی وگر از غم زنیم

by مولوی

	گر دم از شادی وگر از غم زنیم			جمع بنشینیم و دم با هم زنیم
	یار ما افزون رود افزون رویم			یار ما گر کم زند ما کم زنیم
	ما و یاران همدل و همدم شویم			همچو آتش بر صف رستم زنیم
	گر چه مردانیم اگر تنها رویم			چون زنان بر نوحه و ماتم زنیم
	گر به تنهایی به راه حج رویم			تو مکن باور که بر زمزم زنیم
	تارهای چنگ را مانیم ما			چونک درسازیم زیر و بم زنیم
	ما همه در جمع آدم بوده‌ایم			بار دیگر جمله بر آدم زنیم
	نکته پوشیده‌ست و آدم واسطه			خیمه‌ها بر ساحل اعظم زنیم
	چون به تخت آید سلیمان بقا			صد هزاران بوسه بر خاتم زنیم