| | | | | | |
|
گر روی بگردانی تو پشت قوی داری |
|
کان روی چو خورشیدت صد گون کندت یاری |
|
|
من بیرخ چون ماهت گر روی به ماه آرم |
|
مه بیتو ز من گیرد صد دوری و بیزاری |
|
|
جان بیتو یتیم آمد مه بیتو دو نیم آمد |
|
گلزار جفا گردد چون تخم جفا کاری |
|
|
چون سرکشی آغازی یا اسب جفا تازی |
|
دست کی رسد در تو گر پای نیفشاری |
|
|
مهمان توام ای جان ای شادی هر مهمان |
|
شاید که ز بخشایش این دم سر من خاری |
|
|
رو ای دل بیچاره با تیغ و کفن پیشش |
|
کی پیش رود با او بدفعلی و طراری |
|
|
ای جان نه ز باغ تو رستهست درخت من |
|
پرورده و خو کرده با عشرت و خماری |
|
|
اجزای وجود من مستان تواند ای جان |
|
مستان مرا مفکن در نوحه و در زاری |
|
|
آن ساغر پنهانی خواهم که بگردانی |
|
مستانه به پیش آیی بینخوت و جباری |
|
|
ای ساغر پنهانی تو جامی و یا جانی |
|
یا چشمه حیوانی یا صحت بیماری |
|
|
یا آب حیاتی تو یا خط نجاتی تو |
|
یا کان نباتی تو یا ابر شکرباری |
|
|
آن ساغر و آن کوزه کو نشکندم روزه |
|
اما نهلد در سر نی عقل نی هشیاری |
|
|
هم عقلی و هم جانی هم اینی و هم آنی |
|
هم آبی و هم نانی هم یاری و هم غاری |
|
|
خاموش شدم حاصل تا برنپرد این دل |
|
نی زان که سخن کم شد از غایت بسیاری |
|