| | | | | | |
| |
گر شراب عشق کار جان حیوانیستی |
|
عشق شمس الدین به عالم فاش و یک سانیستی |
|
| |
گر نه در انوار غیرت غرق بودی عشق او |
|
حلقه گوش روان و جان انسانیستی |
|
| |
گر نبودی بزم شمس الدین برون از هر دو کون |
|
جام او بر خاک همچون ابر نیسانیستی |
|
| |
ابر نیسان خود چه باشد نزد بحر فضل او |
|
قاف تا قاف از میش خود موج طوفانیستی |
|
| |
آفتاب و ماه را خود کی بدی زهره شعاع |
|
گر نه در رشک خدا سیماش پنهانیستی |
|
| |
گر جمالش ماجرا کردی میان یوسفان |
|
یوسف مصری ابد پابند و زندانیستی |
|
| |
گر نه از لطفش بپرهیزیدمی من گفتمی |
|
کز بهشت لطف او فردوس ریحانیستی |
|
| |
نفس سگ دندان برآوردی گزیدی پای جان |
|
ساقیا گر نه می سرتیز دندانیستی |
|
| |
جام همچون شمع را بر آتش می برفروز |
|
پس بسوز این عقل را گر بیت احزانیستی |
|
| |
درکش آن معشوقه بدمست را در بزم ما |
|
کو ز مکر و عشوه‌ها گوییی که دستانیستی |
|
| |
پس ز جام شمس تبریزی بده یک جرعه‌ای |
|
بعد از آن مر عاشقان را وقت حیرانیستی |
|
