| | | | | | |
|
گر عید وصل تست منم خود غلام عید |
|
بهر تست خدمت و سجده و سلام عید |
|
|
تا نام تو شنیدم شد سرد بر دلم |
|
از غایت حلاوت نام تو نام عید |
|
|
ای شاد آن زمان که درآید وصال تو |
|
تا ما ز گنج وصل تو بدهیم وام عید |
|
|
تا آفتاب چهره زیبات دررسید |
|
صبحی شود ز صبح جمال تو شام عید |
|
|
در یمن و در سعادت و در بخت و در صفا |
|
ای پرتو خیال تو بوده امام عید |
|
|
ای سجدهها به پیش درت واجبات عید |
|
وی دیده خویشتن ز تو قایم خرام عید |
|
|
جام شراب وصل تو پر کن ز فضل خود |
|
تا کام جان روا شود از جام و کام عید |
|
|
اندر رکاب تو چو روانها روا شوند |
|
در وی کجا رسد به دو صد سال گام عید |
|
|
آمد ز گرد راه تو این عید و مژده داد |
|
جانم دوید پیش و گرفته لگام عید |
|
|
دانست کز خدیو اجل شمس دین بود |
|
این فرو این جلالت و این لطف عام عید |
|
|
لیکن کجاست فر و جمال تو بینظیر |
|
خود کی شوند دلشدگان تو رام عید |
|
|
تبریز با شراب چنان صدر نامدار |
|
بر تو حرام باشد بیشبهه تو جام عید |
|