| | | | | | |
| |
گر نرگس خون خوارش دربند امانستی |
|
هم زهر شکر گشتی هم گرگ شبانستی |
|
| |
هم دور قمر یارا چون بنده بدی ما را |
|
هم ساغر سلطانی اندر دورانستی |
|
| |
هم کوه بدان سختی چون شیره و شیرستی |
|
هم بحر بدان تلخی آب حیوانستی |
|
| |
از طلعت مستورش بر خلق زدی نورش |
|
هم نرگس مخمورش بر ما نگرانستی |
|
| |
با هیچ دل مست او تقصیر نکرده‌ست او |
|
پس چیست ز ناشکری تشنیع چنانستی |
|
| |
وصلش به میان آید از لطف و کرم لیکن |
|
کفو کمر وصلش ای کاش میانستی |
|
| |
صورتگر بی‌صورت گر ز آنک عیان بودی |
|
در مردن این صورت کس را چه زیانستی |
|
| |
راه نظر ار بودی بی‌رهزن پنهانی |
|
با هر مژه و ابرو کی تیر و کمانستی |
|
| |
بربند دهان زیرا دریا خمشی خواهد |
|
ور نی دهن ماهی پرگفت و زیانستی |
|
