| | | | | | |
| |
گر نه‌ای دیوانه رو مر خویش را دیوانه ساز |
|
گر چه صد ره مات گشتی مهره دیگر بباز |
|
| |
گر چه چون تاری ز زخمش زخمه دیگر بزن |
|
بازگرد ای مرغ گر چه خسته‌ای از چنگ باز |
|
| |
چند خانه گم کنی و یاوه گردی گرد شهر |
|
ور ز شهری نیز یاوه با قلاوزی بساز |
|
| |
اسب چوبین برتراشیدی که این اسب منست |
|
گر نه چوبینست اسبت خواجه یک منزل بتاز |
|
| |
دعوت حق نشنوی آنگه دعاها می‌کنی |
|
شرم بادت ای برادر زین دعای بی‌نماز |
|
| |
سر به سر راضی نه‌ای که سر بری از تیغ حق |
|
کی دهد بو همچو عنبر چونک سیری و پیاز |
|
| |
گر نیازت را پذیرد شمس تبریزی ز لطف |
|
بعد از آن بر عرش نه تو چاربالش بهر ناز |
|
