| | | | | | |
| |
گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر |
|
ور چه نه به میدانیم در کر و فریم آخر |
|
| |
گر باده دهی ور نی زان باده دوشینه |
|
از دادن و نادادن بس بی‌خبریم آخر |
|
| |
ای عشق چه زیبایی چه راوق و گیرایی |
|
گر رفت زر و کیسه در کان زریم آخر |
|
| |
ای طعنه زنان بر ما بگشاده زبان بر ما |
|
باری ز شما خامان ما مستتریم آخر |
|
| |
لولی که زرش نبود مال پدرش نبود |
|
دزدی نکند گوید پس ما چه خوریم آخر |
|
| |
ما لولی و شنگولی بی‌مکسب و مشغولی |
|
جز مال مسلمانان مال کی بریم آخر |
|
| |
زنبیل اگر بردیم خرماش درآگندیم |
|
وز نیل اگر خوردیم هم نیشکریم آخر |
|
| |
گر شحنه بگیردمان آرد به چه و زندان |
|
بر چاه زنخدانش آبی بچریم آخر |
|
| |
چاهش خوش و زندانش وان ساقی و مستانش |
|
وان گفتن بی‌سیمان که سیمبریم آخر |
|
| |
می‌گوید جان با تن کای تن خمش و تن زن |
|
لب بند و بصر بگشا صاحب نظریم آخر |
|
