| | | | | | |
|
گفتم مکن چنینها ای جان چنین نباشد |
|
غم قصد جان ما کرد گفتا خود این نباشد |
|
|
غم خود چه زهره دارد تا دست و پا برآرد |
|
چون خردهاش بسوزم گر خرده بین نباشد |
|
|
غم ترسد و هراسد ما را نکو شناسد |
|
صد دود از او برآرم گر آتشین نباشد |
|
|
غم خصم خویش داند هم حد خویش داند |
|
در خدمت مطیعان جز چون زمین نباشد |
|
|
چون تو از آن مایی در زهر اگر درآیی |
|
کی زهر زهره دارد تا انگبین نباشد |
|
|
در عین دود و آتش باشد خلیل را خوش |
|
آن را خدای داند هر کس امین نباشد |
|
|
هر کس که او امین شد با غیب همنشین شد |
|
هر جنس جنس خود را چون همنشین نباشد |
|
|
ای دست تو منور چون موسی پیمبر |
|
خواهم که دست موسی در آستین نباشد |
|
|
زیرا گل سعادت بیروی تو نروید |
|
ایاک نعبد ای جان بینستعین نباشد |
|