| | | | | | |
|
گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی |
|
گفتی قرار یابم خود بیقرار گشتی |
|
|
خضرت چرا نخوانم کب حیات خوردی |
|
پیشت چرا نمیرم چون یار یار گشتی |
|
|
گردت چرا نگردم چون خانه خدایی |
|
پایت چرا نبوسم چون پایدار گشتی |
|
|
جامت چرا ننوشم چون ساقی وجودی |
|
نقلت چرا نچینیم چون قندبار گشتی |
|
|
فاروق چون نباشی چون از فراق رستی |
|
صدیق چون نباشی چون یار غار گشتی |
|
|
اکنون تو شهریاری کو را غلام گشتی |
|
اکنون شگرف و زفتی کز غم نزار گشتی |
|
|
هم گلشنش بدیدی صد گونه گل بچیدی |
|
هم سنبلش بسودی هم لاله زار گشتی |
|
|
ای چشمش الله الله خود خفته میزدی ره |
|
اکنون نعوذبالله چون پرخمار گشتی |
|
|
آنگه فقیر بودی بس خرقهها ربودی |
|
پس وای بر فقیران چون ذوالفقار گشتی |
|
|
هین بیخ مرگ برکن زیرا که نفخ صوری |
|
گردن بزن خزان را چون نوبهار گشتی |
|
|
از رستخیز ایمن چون رستخیز نقدی |
|
هم از حساب رستی چون بیشمار گشتی |
|
|
از نان شدی تو فارغ چون ماهیان دریا |
|
وز آب فارغی هم چون سوسمار گشتی |
|
|
ای جان چون فرشته از نور حق سرشته |
|
هم ز اختیار رسته نک اختیار گشتی |
|
|
از کام نفس حسی روزی دو سه بریدی |
|
هم دوست کامی اکنون هم کامیار گشتی |
|
|
غم را شکار بودی بیکردگار بودی |
|
چون کردگار گشتی باکردگار گشتی |
|
|
گر خون خلق ریزی ور با فلک ستیزی |
|
عذرت عذار خواهد چون گلعذار گشتی |
|
|
نازت رسد ازیرا زیبا و نازنینی |
|
کبرت رسدهمی زان چون از کبار گشتی |
|
|
باش از در معانی در حلقه خموشان |
|
در گوشها اگر چه چون گوشوار گشتی |
|