| | | | | | |
|
گل سرخ دیدم شدم زعفرانی |
|
یکی لعل دیدم شدم زر کانی |
|
|
دلم چون ستاره شبی در نظاره |
|
به هر برج میشد به چرخ معانی |
|
|
چو در برج عشاق پا درنهاد او |
|
سری کرد ماهی ز افلاک جانی |
|
|
چو آن مه برآمد به چشمش درآمد |
|
زمین درنگنجد از آن آسمانی |
|
|
دلم پاره پاره بشد عشق باره |
|
که هر پاره من دهد زو نشانی |
|
|
چو از بامداد او سلامی بداد او |
|
مرا از سلامش ابد شد جوانی |
|
|
چو بر روی من دید آثار مجنون |
|
ز رحمت بیامد بر من نهانی |
|
|
بگفت ای فلانی چرا تو چنانی |
|
چنین من از آنم که تو آن چنانی |
|
|
چه سرها که داند چه درها فشاند |
|
چه ملکی که راند کسی کش بخوانی |
|
|
چه ماه و چه گردون چه برج و چه هامون |
|
همه رمز آنست دریاب ار آنی |
|
|
اگر شرح خواهی ببین شمس تبریز |
|
چو او را ببینی تو او را بدانی |
|