| | | | | | |
|
گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی |
|
گهی به هجر گرایی چه آفتی چه بلایی |
|
|
گهی جمال بتانی گهی ز بت شکنانی |
|
گهی نه این و نه آنی چه آفتی چه بلایی |
|
|
بشر به پای دویده ملک به پر بپریده |
|
به غیر عجز ندیده چه آفتی چه بلایی |
|
|
چو پر و پاش نماند چو او ز هر دو بماند |
|
تو را به فقر بداند چه آفتی چه بلایی |
|
|
مثال لذت مستی میان چشم نشستی |
|
طریق فهم ببستی چه آفتی چه بلایی |
|
|
در آن دلی که گزیدی خیال وار دویدی |
|
بگفتی و بشنیدی چه آفتی چه بلایی |
|
|
چه دولتی ز چه سودی چه آتشی و چه دودی |
|
چه مجمری و چه عودی چه آفتی چه بلایی |
|
|
غم تو دامن جانی کشید جانب کانی |
|
به سوی گنج نهانی چه آفتی چه بلایی |
|
|
چه سوی گنج کشیدش ز جمله خلق بریدش |
|
دگر کسی بندیدش چه آفتی چه بلایی |
|
|
چه راحتی و چه روحی چه کشتیی و چه نوحی |
|
چه نعمتی چه فتوحی چه آفتی چه بلایی |
|
|
بگفتمت چه کس است این بگفتیم هوس است این |
|
خمش خمش که بس است این چه آفتی چه بلایی |
|
|
هوس چه باشد ای جان مرا مخند و مرنجان |
|
رهم نما و بگنجان چه آفتی چه بلایی |
|
|
تو عشق جمله جهانی ولی ز جمله نهانی |
|
نهان و عین چو جانی چه آفتی چه بلایی |
|
|
مرا چو دیک بجوشی مگو خمش چه خروشی |
|
چه جای صبر و خموشی چه آفتی چه بلایی |
|
|
بجوش دیک دلم را بسوز آب و گلم را |
|
بدر خط و سجلم را چه آفتی چه بلایی |
|
|
بسوز تا که برویم حدیث سوز بگویم |
|
به عود ماند خویم چه آفتی چه بلایی |
|
|
دگر مگوی پیامش رسید نوبت جامش |
|
ز جام ساز ختامش چه آفتی چه بلایی |
|