| | | | | | |
| |
گهی در گیرم و گه بام گیرم |
|
چو بینم روی تو آرام گیرم |
|
| |
زبون خاص و عامم در فراقت |
|
بیا تا ترک خاص و عام گیرم |
|
| |
دلم از غم گریبان می دراند |
|
که کی دامان آن خوش نام گیرم |
|
| |
نگیرم عیش و عشرت تا نیاید |
|
وگر گیرم در آن هنگام گیرم |
|
| |
چو زلف انداز من ساقی درآید |
|
به دستی زلف و دستی جام گیرم |
|
| |
اگر در خرقه زاهد درآید |
|
شوم حاجی و راه شام گیرم |
|
| |
وگر خواهد که من دیوانه باشم |
|
شوم خام و حریف خام گیرم |
|
| |
وگر چون مرغ اندر دل بپرد |
|
شوم صیاد مرغان دام گیرم |
|
| |
چو گویم شب نخسپم او بگوید |
|
که من خواب از نماز شام گیرم |
|
| |
وگر گویم عنایت کن بگوید |
|
که نی من جنگیم دشنام گیرم |
|
| |
مراد خویش بگذارم همان دم |
|
مراد دلبر خودکام گیرم |
|
