| | | | | | |
|
گویند شاه عشق ندارد وفا دروغ |
|
گویند صبح نبود شام تو را دروغ |
|
|
گویند بهر عشق تو خود را چه میکشی |
|
بعد از فنای جسم نباشد بقا دروغ |
|
|
گویند اشک چشم تو در عشق بیهدهست |
|
چون چشم بسته گشت نباشد لقا دروغ |
|
|
گویند چون ز دور زمانه برون شدیم |
|
زان سو روان نباشد این جان ما دروغ |
|
|
گویند آن کسان که نرستند از خیال |
|
جمله خیال بد قصص انبیا دروغ |
|
|
گویند آن کسان که نرفتند راه راست |
|
ره نیست بنده را به جناب خدا دروغ |
|
|
گویند رازدان دل اسرار و راز غیب |
|
بیواسطه نگوید مر بنده را دروغ |
|
|
گویند بنده را نگشایند راز دل |
|
وز لطف بنده را نبرد بر سماع دروغ |
|
|
گویند آن کسی که بود در سرشت خاک |
|
با اهل آسمان نشود آشنا دروغ |
|
|
گویند جان پاک از این آشیان خاک |
|
با پر عشق برنپرد بر هوا دروغ |
|
|
گویند ذره ذره بد و نیک خلق را |
|
آن آفتاب حق نرساند جزا دروغ |
|
|
خاموش کن ز گفت وگر گویدت کسی |
|
جز حرف و صوت نیست سخن را ادا دروغ |
|