| | | | | | |
|
یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی |
|
نیست تو را ضعیفتر از دل من شکاریی |
|
|
نای برای من کند در شب و روز نالهای |
|
چنگ برای من کند با غم و سوز زاریی |
|
|
کی بفشاردی مرا دست غمی و غصهای |
|
گر تو مرا به عاطفت در بر خود فشاریی |
|
|
دیده همچو ابر من اشک روان نباردی |
|
گر تو ز ابر مرحمت بر سر من بباریی |
|
|
دست دراز کردمیگوش فلک گرفتمی |
|
گر سر زلف خویش را تو به کفم سپاریی |
|
|
از سر ماه من کله بستدمی ربودمی |
|
گر تو شبی به لطف خود خوش سر من بخاریی |
|
|
حق حقوق سابقت حق نیاز عاشقت |
|
حق زروع جان من کش تو کنی بهاریی |
|
|
حق نسیم بوی تو کان رسدم ز کوی تو |
|
حق شعاع روی تو کو کندم نهاریی |
|
|
تا که نثار کردهای از گل وصل بر سرم |
|
بر کف پای کوششم خار نکرد خاریی |
|
|
دارد از تو جزو و کل خرمیی و شادیی |
|
وز رخ تو درخت گل خجلت و شرمساریی |
|
|
ای لب من خموش کن سوی اصول گوش کن |
|
تا کند او به نطق خود نادره غمگساریی |
|