دیوان شمس/یا رب توبه چرا شکستم
| یا رب توبه چرا شکستم | وز لقمه دهان چرا نبستم | |||||
| گر وسوسه کرد گرد پیچم | در پیچش او چرا نشستم | |||||
| آخر دیدم به عقل موضع | صد بار و هزار بار رستم | |||||
| از بندگی خدا ملولم | زیرا که به جان گلوپرستم | |||||
| خود من جعل المهوم هما | از لفظ رسول خوانده استم | |||||
| چون بر دل من نشسته دودی | چون زود چو گرد برنجستم | |||||
| این‌ها که نبشتم از ندامت | آن وقت نبشته بود دستم | |||||